بررسی میزان گرایش به تفکر انتقادی در دانشجویان کارشناسی ارشد مجازی

مقدمه: تفکر انتقادی و گرایش­ به انتقادی اندیشیدن در دانشجویان به عنوان مهارتی ارزشمند و مهم در فرایند یاددهی– یادگیری، حل مسئله و پژوهش، یکی از اهداف، ضرورت­ها و دغدغه ­های جدی نظام­ های آموزشی است. بنابراین هدف این پژوهش بررسی گرایش به تفکر انتقادی در دانشجویان کارشناسی ارشد مجازی است. روش­ ها: روش این پژوهش توصیفی– مقطعی و جامعه­ ی آماری آن شامل دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکده مجازی دانشگاه علوم­ پزشکی تهران در سال تحصیلی 95-1394 بود که با استفاده از روش نمونه ­گیری تصادفی طبقه­ ای نسبتی بر حسب جنس تعداد 120 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار جمع ­آوری داده ­ها پرسشنامه گرایش به تفکر انتقادی فاشیون (2001) است. به منظور تحلیل داده ­ها از نرم­ افزار spss و آزمون­ های t تک نمونه ­ای، t گروه­ های مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. یافته­ ها: میانگین کل گرایش به تفکر انتقادی در دانشجویان در سطح مثبت و متوسط قرار داشت (26/43  300/62±). ابعاد کنجکاوی (5/05 47/42±)، حقیقت­ جویی (6/05 46/60±)، نظام­ مندی (6/49  44/59±) و گشودگی ذهنی (7/66 44/42±) در سطح گرایش مثبت و متوسط و ابعاد اعتماد به نفس انتقادی (8/98  39/43±)، تحلیل­ گری (14/88 39/16±) و بلوغ در قضاوت (6/69 76/38±) در سطح متزلزل بود. همچنین بین میانگین گرایش به تفکر انتقادی دانشجویان مرد و زن و رشته­های تحصیلی مختلف تفاوت معنی­داری یافت نشد. نتیجه ­گیری: به طور کلی گرایش به تفکر انتقادی در دانشجویان مجازی علوم پزشکی در سطح گرایش مثبت و متوسط ارزیابی شد. بنابراین به منظور ارتقای سطح گرایش به تفکر انتقادی و رسیدن به مهارت­ های تفکر انتقادی و تربیت دانش­ آموختگانی مولد و کارآمد در رشته­ های مجازی علوم­ پزشکی باید مؤلفه ­های گرایش به انتقادی اندیشیدن در عناصر برنامه­ درسی به ویژه هدف، محتوا، راهبردهای یاددهی ـ یادگیری و ارزشیابی بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد.